Shkruan:
Taxhudin Hamidi
Nuk mundet të ketë universalitet pa shumëllojshmëri.
Gjithashtu as besnikëri pa lëvizje.
As që mundet të paraqitet efekti i simboleve në mungesë të jetës pa sinqeritet.
Nëse lexonë figura botërore të cilat kanë krijuar dhe themeluar kultura dhe simbole nuk do i gjejsh edhe udhëheqës të tyre.
Pra në Zagreb shumë më shumë gjimnazistët e njohin Bizmark- un se sa në vendin tonë.
Bizmarku themeloi Gjermaninë por asnjë herë nuk e udhëheqi.
Pra të krijosh strategji tematike për ruajtjen e simboleve është shumë më shumë se sa të marrish timonin e pushtetit të një vendi.
Gjithashtu mund të vërejmë në analet e Bagdadit se më shumë është shkruajtur për dijetarët dhe shkrimëtarët se sa për udhëheqësit e tyre.
Krijuesi që krijoi shumë gjuhë dhe ngjyra, fise e popuj të ndryshëm është prezentuar si burim i ftesës për vepra të mira.
Mungojnë efektet e simboleve të cilat deedukojnë popullin në aktivitetet shoqërore.
Në simbolet e gjuhës së përditshme dukshëm mungojnë simbolet:
*Sundimi i ligjit;
*Pavarsia e pluralizmit;
*Transparenca e institucionit;
*Modernizimi i politikave zhvillimore;
*Kulti i progresit;
*Teknologjia shqipëtare;
*Rikthimi i qëllimeve më të larta;
*Liria e interpretimit;
*Motivimi i kreativitetit tek rinija;
*Shprehja e re kulturore dhe
*Mendimi origjinal me tipare autohtone.
Pra aktualitetit shqipëtarë kërkonë mjete të reja që të mobilizojë intelegjencën dhe kreativitetin e popullatës.
Politikologët, kulturologët, psikologët, teologët dhe mësimdhënësit kërkohet të paraqesin alternativa të pasura të shumëllojshme, që d’të trimërojnë edhe shprehjet tradicionale dhe iniciativat origjinale duke i respektuar të gjitha kulturat e botës dhe shumëllojlloshmërinë qenësore si parim më i lartë etik.
Konkretisht, kjo d’të thotë se kudo që të jetojë njeriu, duhet të mbetet besnik i parimeve më të larta dhe qëllimeve etike, e të zhvillojë kurejshtje dhe kreativitet me të cilat d’të bashkojë modelet të origjinave të ndryshme kulturore.
Nuk është urtësi të fshihesh vazhdimisht pas simboleve të popujve të tjerë dhe të bëhesh i pa dukshëm por duhet të pranosh simbolet e identitetit tëndë.
Pranimi i simboleve si një përparim i dukshëm i identitetit.
Dhe padyshim duhet të gjejshë mënyrën për të qëndruar besnik ndaj parimeve etike fetare* (R.Tarik ) dhe kombëtare duke i mbështetur simbolet e kulturës ku jeton – jetojmë.
Por sot mënyra e përkrahjes së simboleve kërkonë më shumë kreativitet.
Musa edhe Isa alejhiselam ka thënë:
Mos mendoni se unë erdha për të shfuqizuar ligjin: profetët!
Unë nuk erdha për t’i shfuqizuar, por për të i zbatuar.
Ndërkaq Muhamedi Alejhiselam e thotë hadithin e njohur:
” Profetët janë vllezër”.
” Të dërguarit e Zotit nuk janë përjashtuar me njëri- tjetrin, por ata janë plotësuar me njëri-tjetrin”.
Këtu duhet theksuar faktin se profetët u paraqitën në histori.
Pra simboli i profetëve është identiteti i historisë njerzore.
Simboli i profetëve është vëllazëria dhe barazia. (*th)
Muhamedi alejhiselam vuri lidhje me të dërguarit e mëparshëm nëpërmjet Shpalljes, e cila pikërisht lidhi Ademin , Nuhin, Ibrahimin, Musai , Isain – Muhamedinn dhe në këtë mënyrë edhe umeti i Pejgamberit alejhiselam hyn në histori si një trup i veçant shoqëror. (Ch.Hasan)
Në këtë mënyrë Islami ose Shpallja e fundit e Allahut hyn në histori, edhe atë pikërisht në vitin 610 sipas isait kur filloi shpallja e Kuranit.
Me hixhretin – emigrimin e Muhamedit alejhiselam nga Meka në Medinë ummeti del në skenën historike .
Nga ky mision bota kuptoi efektin shoqëror se besimi dhe veprat e mira , sipas mësimit islam , janë kusht për njeriun të artijë sukesë dhe perspektivë të vazhdueshme në jetën e lumtur dhe efektin e simboleve të përsosura në zhvillimin njerzorë .