Shkruan :
Taxhudin Hamidi
Reçaku një monument i Memorialit historik.
Pse kaq i heshtur dhe pse kaq memorial i ndërtimit të historisë njerzore i cili tronditi Organizatat ndërkombëtare.
Masakra e në Reçak në vitin 1999 solli trishtimin dhe tmerrin më të pabesueshëm në Ballkan.
Ky memorial i gjeocidit dhe masakrës ndaj shqiptarëve të pafajshëm dhe lider të të drejtave dhe lirive morri epillogun shumë të kushtueshëm me gjakë, vrasje, eksodus , gjenocid dhe vrasje masive të qyetarëve shqipëtarë.
Ky llojë memoriali vjetorë kërkon studimin e tij nga shumë fusha të ndryshme si historia , psikologjia, sociologjia dhe teologjia.
Memorali i maskarës në Reçak aspak nuk duhet të paqetohet si një ndodhi e kaluar dhe pa ndonjë studim të vazhdueshëm.
Memoriali i masakrës në Reçak është një rikujtim i asaj kohe e cila vendosi të marrë frymë përmes gjakut dhe vrasjeve të pa kuptimta.
Fjala memorial gjendet shumë shpeshë në shtypin e shkruar.
Por sot më 15. Janar kur rikujtojmë masakrën e Reçakut – 1999 politikanët,historijanët, shkrimatrët , gazetarët etj. sinqerisht mundohen të saktësojnë vendit dhe shkencës natyrën e një monstrumi si lloji i Millosheviçit.
I cili nga lakmia dhe pamundësia të rindërtojë politika të zhvillimit ai u lëshua në prishjen e kontributiti të bërbashkët të popujve në ish jugosllavi.
Gjë e cila përmbysi politikat socilae në ballkan dhe ndau dhe krijoi frikën nga eksodusi, internimi dhe gjenocidi i popujve që më së shumti dhanë kontributin e paqes dhe stabilitetit.
Ky popull i stabilitetit u gjetë para masakrës së Reçakut dhe vrasjeve sistematike.
Burgosjet ishin një kapitull që nuk shiheshin aq sa duhet megjithse edhe burgjet janë një katallog i pashlyer i Memorialit të mynxirave dhe represalive të popullit shqipëtarë.
Histroia shqipatre e në veçanti ajo Kosovare është ajo e cila me dhimbje ka ndertuar memorialin e jetes dhe shtetit përmes gjenocidit dhe maskarës së Reçakut dhe lufta jo e barabartë dhe jo e drejtë.
Kjo dhimje e madhe dhe ky gjakë i derdhur vetëm pse quhen ndryshe dhe besojnë ndryshe.
Atëherë u ndëgjua deklarata e William G. Walker se masakra e Reëakut u kualifikua si krimi ndaj njerzimit.
Ashtu si muskujt që rriten e forcohen nga ushtrimet, truri që përjeton traumën e emocioneve kështu edhe shteti i Kosovës fillojë të rritet dhe të mbrojë popullin shqiopatre nga projektet monstrume dhe gjenocidiale.
Kjo ngjarje ndryshoi të ardhmen e Kosovës!!
Kjo ngjarje ndryshoi gjith atë armmatim të fuqishëm ushtarak të Jugosllavisë.
KJo datë na rikujtonë rishtazi fuqinë e madhe shqipatre në të gjtiha sferat politike . ekonomike diplomatike dhe mediatike.
Të rikonceptosh sot ecejakun diplomatik, gjeopolitik dhe luftarak për një shkatërim të ushtrisë dhe mitologjise servbe që e kishte vizatuar Milosheviqi ishte një studim pa ndonjë rezulatatefilak.
Mirpo kjo gjë ndodhi.
Ndodhi një ballafaqim me ushtrinë shtazarake dhe jo ligjore në politikat luftarake .
Forcat Serbe me 15 janar 1999 masakruan 45 civilë shqipatrë.
Filloi një ndryshim i ri nga fusha diplomatike duke e akuzuar Milosheviçin si një politikan të shthurur dhe monstrum .
Dhe kualifikimi i dhunës serbe ndaj popullit të Kosovës filloi me deklarat pa kuptuar për agresorin serb dhe Jugosllav si Krimi ndaj Njerzimit.
Pra vrasja e shqipëtarëve dhe durimi dhe dinamika e tyre në zhvillimin diplomatic përmbysi politikat ee gra serbe.
Kështu që këta politika shkaktuan fuqinë e të menduarit për të goditur dhe sulmuar shtetin Jugosllav nga intervenimi ushtarak të NATO-os.
(xhxhxh!)