Taxhudin Hamidi- Tetovë
Brezi i humbur dhe dhe brezi djegies që jetoi në identitetin apstrakt dhe delozhe.
Ky brez që jetoi pa pyetje dhe pa përgjigje e lëndoi veten nga dashuria dhe pasioni ugurkeq.
Ai pati nje suksesë në përçarje dhe divergjenca për të cilin lendim nuk gjetën shërim.
Sindromi monist u garantoi se zilja nuk bie per ta si nxënës që duhet të dalin në pushim sepse obori … është me gjemba!?
Asnjë shkrimtarë i garantuar me miliona nuk morri hapin të shkruaj në lidhje me pasionet me shumë derelium.
Paaftësia e të mbeturit ne enigmën e pasionit zbuloi e gjithë kronika e identitetit apstrakt.
Kjo ishte një goditje gjeniale e pasioneve me kronika të sindromit monist të tipit
” ve molam, çiko zhivko*”.
Kurrorëzimi dhe fiksimi i pasionit në vetmi.
Çështja e vdekjes apo e pavdekjes apo e asgjësimit të plotë.
Ai në roman pohoi se :
Fushata nuk është të adgjësohen ujqit.
Është e pa mundur ata të zhduken.
Por, pasionin e ujkut i cili i ofrohet kopesë është domosdoshmëri e qahait që të i dëbojë nga bagëtia.
Të trazosh ujkun dhe strofkën e tij kërkohet një rezistencë gjithëpopullore.
Padyshim i jemi kthyer çështjes së misterit dhe sekretit më të madh.
Ujqitu apo mjegullat!
Pse të vetvritet e keqja?
Sepse blasfemia dhe “autoekipi” nuk pëlqejnë pendimin – teuben.
Shkrimtari mistik arriti këtë suksesë të madh me një adresë dhe dosje të kuislingut me influencë biznesi .
E tani pse të bëj vetvrasje!
Kush e detyroi në këtë gjest të vetvrasjes pas shtat romanve …
Sigurisht paranoja në luftë me mjegulla dhe dashuria e pasionit.
Pse pensioni i artë nuk e shëroi nga paranoja.
Konflikti mes brezit të djegur dhe historia jo e individit por historia e petiudhës që ka funksionuar individi në mjegulla dhe influencë borgjeze.
Por nëse dihet arsyeja ndalon çmenduria dhe paranoja eviton motivet brutale të stafit me egërsirë kundër natyrës së pastër – fittre!
Vetvrasja e tij ndodhi para tridhjet vitesh…tani gjaku azhdas po revidohet dhe siç thotë autori islam Bejdavi:
“Djalli jo vetëm se ka krijuar folenë por edhe zogjë ka nxjerë gjithë andej”.
Vetvrasja e shkrimtarit ndodhi nga nevoja apo nga ndjekja e intelegjencës…!?
Është një mesazh që hedhë dritë.
“Shkrimtari” më thirri në fazën e fundit të jetës ishte
ne nje gjendje të papërshkruar dhe të trazuar psikologjikisht.
Ai zbuloi sekretin që po e shqetëson dhe po e shqetëson nga mos përfundimi i romanit paranoik.
Ai më tha : nuk e di se çka po më ndodh!?
Unë jam në rezik.
Tani kuptova se ata që më reagonin në deleriumin tim të pasionit ishin miqtë dhe shokët e mi!
Ku eshtë në të vërtetë e vërtetave atyre që e dogjën me breza para shume vitesh.
E tani …
E lodhën me persekutim deri sa morti vendimin për vetvrasje.
Një vendim i kobshëm dhe tragjik për familjen.
Krimineli i vërtetë iku me lëkurën e tij ndërsa i pafajshmi nga paranpja pagoi çmimin.
Fama ishte një bekim por doli të ishte një mallkim.
Për ata që joshin të drejtat e kolektivitetit.
(xhxhxh!)