Shkruan:
Taxhudin Hamidi
Më vitin 1980 në amerikë u vërrejtë kalbëzimi moral.
Dhe kjo bëri që ata ta sjellin fenë përsëri në sheshin publik.
Ishin të etur ta mirëpresin.
Amerikanët e barazojnë fortë fenë me etikën dhe sjelljen personale.
Midis viteve 1987 dhe 1997 ka ndodhur rritje prej 10% ose më shumë në përqindje e amerikanëve që bien fortë dakord se nuk kishte dyshim se Zoti ekzistonë.
Nëse takon një amerikan padyshim d’të vërrejsh se fjalën e parë apo pas një fjalie e përdorë sintagmën fetare pra ” my god”.
E gjith kjo tregon se anerikanët janë shumë konsumues të dintagmave fetare.
Tek ata nuk mungojnë anketat si psh.
sa herë në javë viziton kishën sa jane invedtimet e tij personale në vit për kishën etj.etj..
Dhe pashmangërisht amerikanët mendojnë atyre do të ju duhet të përgjigjen për mëkatet e tyre para Zotit në Ditën e Gjykimit.
Nevoja e amerikanëve për të siguruar qetësinë morale dhe sigurine psikologjike ishte feja.
Shume senatorë nga aktiviteti i tyre personal orvaten që fëmijtë t’ i edukojnë në frymën fetare.
Duke i marrë fëmijtë dhe gruanë për vizitë në kishë.
Apo prezenca në sallë para një ligjerste të ndonjë teilogu apo filozofi.
Fatkeqësisht tek ne në prishtine, Shkup , Tiranë shume rrallë mundesh ta shohish një gjë të tillë.
Jemi dëshmitarë të protokollit që e hartojnë BFI në shkup, prishtine etj në ballkanin perendimorë me shumë naze po prezentojnë liderët në faljen e Namazit të Bajramit!
Kthimi drejtë fesë ishte eviden në botë drejtë korporatave si në ametikë, britani etj..
Në raportet e vitit 1998 punonjësit e punës mendore po mblidhen në takimet e lutjeve të mëngjesit dhe studimet e Biblës në kohën e drekës në dhomat e konferencave dhe në klubet e universiteteve.
Në vitet kur ish jugosllavia filloi të rrënojë gjithçka që ishte religjioze dhe morale.
Amerikanët në vitin 1990 mbështesnin plotësisht një rol më të madh për fenë në jetën publike amerikane.
Në një studim të vitit 1991, 78 % e të anketuarëve favorizonin lejimin e fëmijëve në terrenet e shkollave që të thonin lutjet, të merrnin pjesë në orë më simi të Biblës vullnetarisht.
Gjithashtu raportet e anketave flasin se rreth 73 % miratonin lutjet para lorjave atletike.
Me 74 % kundërshtonin heqjen e të gjithë referencave për Zotin nga besimet postin publik.
Rreth 78% favorizonin shfaqjen e lindjes së krishtit ose mbajtësit të qirinjëve (menorhas) në pronën shtetrore.
Gjithashtu amerikanët e shihnin në mënyrë më favorizuese rolin e kishave në çështjet publike.
Në vitin 1960, 53 % e amerikanëve mendonin se kishat nuk duhedhin përfshirë në politikë.
Ndërsa 40% mendonin se kjo ishte e pranueshme.
Ndërsa në mënyrë frapante raporti dallonë shumë nga medi i vitit 1990.
Pra në vitin 1990 perqindjet ishin përmbysur.
U shprehën 54% të cilët mendonin se kishat duhet të shpreheshin për çështje politike dhe publike.
Ndërsa 43% mendonin që nuk duhet.
(Samuel P.Huntigton, who are we, fw.560)
Amerika është një komb me shpirtin e një kishe.
Poe shpirti i një kishe nuk ekziston vetëm dhe kryesisht në dogmën e tij teogjike.
Por në ritualet e tij, himnet, praktikat, urdhërat dhe ndalimet etj.
(xhxhxh!)