Shkruan:
Taxhudin Hamidi
Vendi asnjëherë nuk afronë momente të këqia edhe pse nga aspekti i sigurisë ekonomike duke se ai tradhton por jo !?
Këta situata që sjellin bëzhdilla janë të kalueshm
Këtë duhet ta di mirë brezi i ri.
Brezi i ri, duhet të besojë në vendin e tij, dhe asesi vendin e tij ta shndërojë në një numër matematikorë për kalkulime të politikave hermetike ose mistike.
Gjithashtu nuk duhet ta shndërojë në një fromulë kalendarike!
Por ta shohë
Por, ai të aftësohet në të gjitha frontet e ardhmërisë të vendit të tij.
Brezi i ri nuk mundet të durojë poshtërimin në vendin e tij.
Poshtërimi në vendet shqipatre është një imperializëm i huaj për dinjitetin e popullit shqipëtarë.
Padyshim se njerëzit janë shumë koshient të dine për të drejtat e tyre dhe njëkohësisht për të i relizuar ata si një begati e Zotiti e cila reflektohet përmes dispozitave juridike.
Prandaj edhe institucionet janë në shërbim të të drejtave të tyre.
Sigurisht se sot është dita e Premte-Xhuma ku manifestohet dhe realizohet tubimi kolektiv i besimatrëve në njëformë plebishite të javës me shfaqje publike.
Ky tubim përmabn rekomandime , këshilla , ligjerat, iniciativa , qëndrime,vendime e shumë gjëra të tjera varsisht nga vendi dhe kuvendi.
Secili siapas planit dhe programit të hartuar mbrenda javës ku ai jeton , vepron dhe punon.
Çdo njeri është i lire të parashtrojë pyetje dhe të paraqes mendimin e tij.
Kjo është e drejta themelore e çdo njërit.
Dita e xhuma dhe tubimi kolektiv ruan këtë mjetë juridik në mesin e besimtarëve që tentojnë dhe angazhohen për paqen dhe zhvillimi në vendin ku ata jetojnë.
Sigurisht se java sjellë muajin dhe muaji vitin e kështu programohet jeta e çdo organizmi njerzorë dhe shoqërorë.
Rekomandimet , këshillat , rregullat , ligjet etj, pasqyrojnë masën dhe tubimin e njerëzv ç do kund por edhe në vendet ku praktikohet tubimi me karekter javor siç është falja e namazit të Ditës së xhuma.
Dakort!
Vendimet gjithsesi se janë mekanizma në gjetjen e dispozitave më të volitshme dhe më të lehta për shoqërinë.
Mirpo jo asesi vendime me influncë të karakterit individual dhe autoritativ.
Vendime që lexohen dhe kuptohen nga të gjithë si ezani – thirrja e për tubimin e xhumas !?
Me gjith se thirrja nuk ka asnjë lidhje me namazin por është një Shenjë e cila paralajmëronë për një tubim të rëndësishëm.
Influenca e vendimit gjithashtu është një shenjë reper icili tregon për diçka.
Tani a tregon për ndonjë dëshirë individuale apo për ndonjë interes kolektiv dhe të përgjithshëm.
Parimet dhe dispozitat janë obligime të përbashkëta dhe jo individuale.
Disozitat dhe obligimet që dalin nga vndime të ndryshme nuk guxojnë të eksplorojnë më rrugicat e verbëra që premtojnë ndriçimin sinkretik dhe dominimin e hermetizmit politik dhe mistik.
Tubimi kolektiv dhe vendimet seperante ndarëse mund të paraqesin një motiv shpirtërorë në aspektin individual por në aspektin e motivit kolektiv ata paraqesin momentin racional dhe kërkesën racioanle të së vërtetës.
E vërteta dhe e drejta për të gjithë pra kolektive duhet të kënaqet duke eksploruar thellësinë e shpirtit njerzor dhe nevojat e brezit të ri, për të garantuar ardhmërinë e tyre.
Kërkesa dhe kërkimi i ardhmërisë jo në numrin e votive dhe qytetarëve por në numrin e nevojave të tyre.
Por në planin dhe garantimin të çdo të riu për të siguruar ardhmërinë.
Në mësimet e filozofosë islame ardhmëri nënkuptohet këta gjëra:
jeta , shpirti, nderi , shtëpia , vendi i punës , shkollimi dhe martesa.
Mungesa e këtyre që numruam nuk siguron as komb as fe.
Brezi i ri, duhet të besojë në vendin e tij e jo vendin e tij ta shndërojë në një numër matematikorë për kalkulime të politikave hermetike.
Dhe asesi në një fromulë kalendarike!
Por, ai të aftësohet në të gjitha frontet e ardhmërisë të vendit të tij.
Vendi asnjëherë nuk afron momente të këqia të riut dhe studentit i cili planifikonë një ardhmëri solide dhe dinaike në vendin e stërgjishërve.
Por, përkeqësimi që përjetojnë shumica e rinisë është vuajtje nga kriza mbytëse finansiare pa dashjen e tyre.
Kjo për fat të keq pasqyron gjendjen e poshtrimit.
Brezi i ri nuk mundet të durojë poshtërimin në vendin e tij.
Poshtërimi në vendet shqipatre është një imperializëm i huaj për dinjitetin e popullit shqipëtarë dhe ai e përjeton ate duke ikur nga vendi , sepse nuk gjenë mekanizma shtetrore për ta mbrojtur ate pra bnuk gjenë mekanizma shkencore , filozofoke , fetare dhe kombëtare që të i thotë këti egzodusi ekonomik stop!?
Dhe doreën në zemër askush nuk done të poshtërohen në vndin e e vet e më shumë në moshë të re.
Ai kërkon të jetojë me keranari!!
Vendi duhet të ofrojë argumente të fuqishme dhe jo vetëm numra!?
Një projekt pa argumente dhe pa garanca afatgjate për ardhmërinë është një hipotezë e vjetëruar dhe mendim stereotip për brezin e ri.
Sot nuk jetohet vetëm me vendime të fortifikuara për “entitetin” individual dhe argumente pa