Shkruan:
Taxhudin Hamidi
Kuran, al Haxhxh : 8.
“Disa njerëz diskutojnë- polemizojnë rreth çështjes së Allahut.
Duke mos patur kurrfarë diturie.
Pa udhërrëfyes dhe pa Libër të besueshë”.
Abdikacioni ose heqja dorë nga pozita dhe statusi i ballafaqimi me gabimet si dhe mënyra e purifikacionit apo pastrimi psikologjik detyrim modern dhe religjioz akut .
Aplifikacioni dhe ngritja e angazhimit njetzor kundër të lexuarit me shumë vështirsi gabimet akute të cilat sendimetohen dhe shkaktojnë rrëmujë dhe etozion të një bregu i cili na mbronë qytetin nga vërshimi.
Një periudhë bukur të gjatë frymën mediatike dhe politike të vendit tonë e ka udhëhequr kultura e aprovimit të gabimeve bolshevike- komuniste.
Pra bëzhdillat e kësaj periudhe po atakojnë gjendjen tone normale.
Pra zhveshje të njeriut nga relacioni njerzorë.
Merita nga dalja e krizës shpirtërore alfabetit të gabimeve bolshevike të trashëguara nga oligarkia e shpellës së Platonit.
Pra nga kjo stërvitje kuptojmë se në injorancë nuk është përcaktuar shpirti hynor, por si një shpirt i vdekur.
Duke qenë pengesa e shume zhvillimeve demokratike artijmë deti tek shthurja dhe devalvimi në infrastrukturën e menaxhimit dhe koordinimit institucional .
Pengesa për çështjet e rëndësishme dhe primare shkakton reduktimin dhe mungesën drejtë harmonisë dhe stabilitetit.
Kultura e leximit të alfabetit të gabimeve dhe antipatia e mëkatit kërkon arsim dhe studim serioz dhe dinjitoz.
Profeti islam në hadith thotë:
” Provat i sjellë ai që padit dhe betimin ai që mohon”.
Kurioziteti dhe entuziazmi rrjedh dhe deponon të mirën e përgjithshme.
Gjithsesi me kundërshtimin e së keqes dhe mëkatit ne promovojmë legjitimitetin e një besimi të drejtë dhe të lirë.
Njeriu dhe shoqëria e cila nuk ka mundësi të dallojë periudhat dhe okultet historike besimi i tij jo vetë se është i dobët por fare nuk ekziston.
Besimi ne ata ecuri historike funksion mbi bazat e bestytnive dhe prishja e kuptimit të drejtë të fesë qiellore.
Pra aftësia e leximit të gabimeve dhe pamundësia e atrofimit të antipatisë së mëkateve dëmton qenjën e natyrshmërisë së njeriut fizik, psikologjik dhe shpirtërorë.
Misioni profetik ekziston jo për të u argalisur por për të vendosur alfabetin e duhur të leximit të gabimeve dhe evitimin antipatik të mëkatit.
Masa teologjike e islamit domosdoshmërisht urdhëron dhe propozon në kontinuitet faljen dhe pendimin në Krijuesin e Gjithësisë.
Katedra e Imam Shafiut:
Imam Shafi në një numër të rradhës së dersit – mësimit ndodhi një fenomen i rallë nga një student të Imam Shafi-iu.
Studenti i Imam Shafiut revoltohet nga trajtimi dhe qëndrimi në materjen, tematikën e ligjerstës të Imam Shafi-iu dhe demostrativisht largohet nga kadera e tij.
Studeni tregon se… në mbrëmje ndodhi një gjest i çuditshëm.
Në derën e shtëpisë së studentit u ndëgjua një trokitje.
Pra dikush paska ndonjë hall dhe nevojë urgjente.
Me të hapur derën studenti po shehë shefin e katedrës Imam Shafiun para derës duke qëndruar në këtë kohë të natës pas dere.
Sigurish nuk është halli i një homlesti por diçka shumë më e rëndësishme për të ruajtur virtitytin e qytetit!?
Imam Shafiu i drejtohet studentit të tij duke i thënë:
Mos u përpiq të jeshë shembëlltyrë në çdo gjë.
Ne bashkohemi në 100 mesele- çështje dhe nuk bën të na ndajë vetëm një çështje – mesele.
Mos u mundo të dalish favorit dhe fitues në të gjitha kundërthëniet.
Mundohu të fitosh gjendjen – qëndrimet dhe jo ndjenjat dhe emocionet.
Le të jetë mllefi ndaj mëkatit dhe jo edhe ndaj atij që e realizon ate.
Në fund Imam Shafiu i thotë studentit:
” muhimetuna…* synimi jonë është të shfarosim , largojmë sëmundjen dhe jo të sëmurin “.
Nëse këtë gjest të Imam Shafiut nuk e pamë tek imazhi i trishtuar dhe përçarës – i’tizal tek katedra e Hasan Basri me studentit e tij Vadil ibn Ata.
Imam Shafi nuk lejoi dhe nuk e konsideroi të lejuar ndarjen mbrenda një xhamie apo mbrenda një institucioni.
Një provë e dalluar del në pah se djalli – shejtani u vërej duke hudhur dhé mbi kokë.
Të afërmit – bashkëpuntorëte tij e pyetën për sjelljen e tij të çuditshme.
Ai u prononcua:
Gjith jetën dhe eksperiencën time e shkatërova, pra u rrënua!
E pyetën pse çka ndodhi.
Ai tha:
Umeti i Muhamedit pas përçarjes u bashkua dhe përmirsoi gjendjen e tij juridike.
Pra vendosi rendin dhe bashkëpunimin
mes tyre.
(xhxhxh!)