Kur një kryeministër i një vendi vë në pikëpyetje publikisht legjitimitetin e një ministri për të negociuar në emër të shtetit – jo për shkak të mandatit të tij, por për shkak të origjinës së tij etnike – nuk është thjesht një fyerje për atë komunitet etnik.
Kjo është deklarata më antishtetërore e bërë nga një kryeministër në dekadat e fundit.
Është një përpjekje për të ripërcaktuar shtetin si monopol etnik, në kundërshtim me Kushtetutën, në kundërshtim me realitetin politik dhe në kundërshtim me vetë idenë evropiane të demokracisë multietnike, të cilën ne aspirojmë.
Nëse ministrat me origjinë shqiptare nuk janë të kualifikuar për të përfaqësuar shtetin, atëherë nuk po flasim më për një shtet të përbashkët.
Unë si Ministër i Punëve të Jashtme nuk kam negociuar në emër tim dhe as në emër të ndonjë grupi etnik.
Negociova në emër të Republikës së Maqedonisë së Veriut, me mandat të plotë të Kuvendit dhe me mbështetjen e padiskutueshme të institucioneve shtetërore – nga kryeministri, zëvendëskryeministri për çështje evropiane, presidenti i shtetit.
Dhe meqenëse doni të nënvlerësoni rolin tim, këtu janë disa fakte për t’ju kujtuar se çfarë ka arritur ky vend me punën time:
• Nën udhëheqjen time, Republika e Maqedonisë së Veriut mori kryesimin e OSBE-së në një kohë kur vetë organizata po përballej me krizën më të madhe institucionale dhe politike. Ne shpëtuam një organizatë nga paraliza, duke ndërtuar konsensus midis 57 vendeve anëtare, mes luftës në Evropë dhe ndarjeve të thella globale. Këtë nuk e them vetëm unë, por është njohur nga OSBE, BE dhe SHBA.
• Ne u bëmë vendi i parë në Ballkanin Perëndimor që vendosi një Dialog Strategjik me Shtetet e Bashkuara, duke e ngritur kështu partneritetin në nivelin më të lartë. Unë u pranova zyrtarisht në Departamentin e Shtetit, jo si shqiptar, por si ministër i një shteti sovran.
• Maqedonia e Veriut u bë mikpritëse e dialogut ndërmjet Kosovës dhe Serbisë, për shkak të besimit dhe besueshmërisë që kemi ndërtuar me partnerët ndërkombëtarë. Raundi final u zhvillua në Ohër.
• Forumi i Dialogut të Prespës që ne inicuam u bë pikë referimi për dialogun politik dhe diplomatik në rajon, duke mbledhur ministra, kryeministra dhe përfaqësues të posaçëm nga e gjithë bota demokratike.
• Në negociatat me Bullgarinë dhe gjatë procesit të integrimit evropian, arritëm ta mbrojmë gjuhën maqedonase – pa fusnota, pa shpjegime, me një formulim të qartë në Kornizën Negociatore. Është një fitore diplomatike, të cilën asnjë aktor serioz nuk e mohon.
Në atë proces, veçoritë etnike, kulturore dhe historike maqedonase u mbrojtën vazhdimisht – jo me fjalë, por me zgjidhje konkrete, në tekste, dokumente dhe detyrime.
Dominonin diplomatë me origjinë etnike maqedonase, me përvojë dhe autoritet, pikërisht që të mos kishte vend për improvizim kur bëhej fjalë për çështje të ndjeshme.
Dhe po, unë i drejtova negociatat – sepse kam qenë Ministër i Punëve të Jashtme të të gjithë qytetarëve.
Por vendimet u morën bashkërisht dhe asnjë veprim nuk u mor pa dijeninë dhe miratimin e institucioneve më të larta të shtetit.
Prandaj, kryeministër, kur e vë në dukje etninë e dikujt si pengesë për shtetësinë, nuk po ofendon vetëm personin apo popullin të cilit i përket.
Ju po shkatërroni vetë themelin e vendit që pretendoni se drejtoni.
Dhe së fundi, vazhdimisht manifestoni intolerancën tuaj të neveritshme ndaj shqiptarëve – nuk keni asnjë këshilltar shqiptar, nuk keni shqiptarë në rrethin tuaj gjatë vizitave zyrtare, kërcënoni se do të “tërheqni veshët”, shfuqizoni mekanizmat e mbrojtjes nga mazhorizimi, ju shpërbleni me poste ata që na quajnë fjalët më poshtëruese, duke krijuar me vetëdije një situatë konkurruese se kush do të provojë më shumë veten duke poshtëruar shqiptarët dhe keni krijuar një mjedis ku edhe partnerët tuaj shqiptarë ndihen të poshtëruar dhe të përçarë.
Por, për fat të keq për ju, nuk do të zgjidhni më kurrë përfaqësuesit e shqiptarëve.
Shqiptarët do t’i zgjedhin vetë.