“Dhe kush vret një njeri pa të drejtë, do të bëhet si të ketë vrarë të gjithë njerëzit; dhe kush shpëton një jetë, është si të ketë shpëtuar gjithë njerëzimin.”
KUR’AN,17:33
Në këtë kohë, kur bota është përballë me shumë sfida dhe konflikte, është e detyrë e domosdoshme që të kujtojmë dhe të respektojmë një nga vlerat më të çmuara që kemi: jetën e njeriut.
Fatkeqësisht jemi dëshmitarë të ngjarjeve makabre që po tronditin shoqërinë tonë. Përtej dhimbjes, vrasjet si tragjedi të tilla i kalojnë kufijtë e dhimbjes personale dhe prekin në mënyra të ndryshme çdo fije të strukturës sociale dhe shoqërore, shpesh duke lënë pasoja që mund të shtrihen për vite me radhë, duke shkrirë çdo strukturë të mundshme në përjetimin e një procesi të përhershëm të trishtimit dhe lëndimit.
Jeta është dhuratë e shenjtë dhe çdo formë e dhunës dhe vrasjes është një shkelje e papërgjegjshme dhe e pamëshirshme ndaj saj. Ajo që duhet të ndodhi është një angazhim i përbashkët për të krijuar një shoqëri të drejtë, të barabartë dhe paqësore, ku çdo individ të mund të jetojë i sigurt dhe i vlerësuar.
Dhuna dhe vrasja, si forma më ekstreme të humbjes së jetës, janë të papranueshme dhe të dëmshme për të gjithë shoqërinë. Ato shkaktojnë jo vetëm vuajtje të pashembullt për viktimat dhe familjet e tyre, por gjithashtu çorodisin ekuilibrin e komunitetit dhe dëmtojnë paqen dhe unitetin e përgjithshëm.
Në Kuran, vrasja është ndaluar në mënyrë të fuqishme dhe konsiderohet si një mëkat i madh. Një ajet i rëndësishëm që flet për këtë është: Surja Al-Isra (17:33): “Dhe kush vret një njeri pa të drejtë, do të bëhet si të ketë vrarë të gjithë njerëzit; dhe kush shpëton një jetë, është si të ketë shpëtuar gjithë njerëzimin.”
Ky ajet thekson rëndësinë e jetës njerëzore dhe përmend se, përveç rasteve të ndëshkimit të drejtë (si dënimet e caktuara për krime të rënda), çdo vrasje është e ndaluar dhe ka pasoja të mëdha.
Çdo akt dhune është një hap pas në rrugën tonë për të ndërtuar një shoqëri që nderon dhe mbron jetën. Ne duhet të mësojmë të respektojmë jetën si një pasuri të shtrenjtë edhe të shenjtë, sepse është ajo që na mundëson të krijojmë lidhje, të ndërtojmë të ardhmen dhe të kontribuojmë në zhvillimin e shoqërisë.
Respekti për jetën është gjithashtu një pasqyrë e vlerave të tjera të shoqërisë sonë, si barazia, drejtësia dhe dashuria për njëri-tjetrin. Çdo individ është i rëndësishëm, dhe asnjë jetë nuk duhet të humbasë për shkak të urrejtjes, inatit, ose pamundësisë për të komunikuar dhe për të kuptuar njëri-tjetrin. Ndërkohë që ne e kuptojmë se jeta është e brishtë dhe e pasigurt, është detyra jonë t’i japim asaj rëndësinë dhe kujdesin që meriton. Ne duhet të punojmë për të ndihmuar ata që janë në nevojë, për të zgjidhur konfliktet në mënyrë paqësore dhe për të krijuar mundësi për një të ardhme më të ndritur për të gjithë.
Çdo hap drejt edukimit, promovimit të paqes dhe ofrimit të mundësive për zgjidhjen paqësore të konflikteve mund të ndihmojë në uljen e dhunës dhe parandalimin e tragjedive të tilla. Respekti i ndërsjellë mes njerëzve është një nga themelet e një shoqërie të shëndetshme. Vetëm kur nderojmë njëri-tjetrin dhe vlerësojmë diversitetin e mendimeve dhe eksperiencave, mund të arrijmë paqen dhe unitetin e duhur. Respekti i ndërsjellë kërkon që të mos gjykojmë shpejt, të dëgjojmë me vëmendje dhe të jemi të hapur për të kuptuar pozitat e të tjerëve. Kjo na lejon të ndërtojmë një bashkëjetesë të harmonishme dhe të sigurt.
Në përfundim, duhet të kujtojmë që jeta është pasuria më e shtrenjtë e shoqërisë. Dhuna, vrasja dhe mungesa e respektit për jetën dhe njëri-tjetrin janë një kërcënim për shëndetin moral dhe shoqëror të shoqërisë tonë. Prandaj, padyshim që duhet të angazhohemi që të mbrojmë jetën, t’i japim asaj vlerën që meriton dhe të ndërtojmë një shoqëri ku çdo individ mund të jetojë në paqe, dashuri dhe harmoni me të tjerët. Vetëm kështu do të kemi mundësinë të krijojmë një botë më të drejtë dhe më të bukur për brezat që vijnë.
Andaj, Bashkësia fetare islame apelon te të gjithë faktorët e shoqërisë, në veçanti ndaj atyre islam që t’ i japin rëndësi kësaj problematike kudo që veprojmë dhe gjindemi, në veçanti në ligjêratat e tyre, kontaktet, komunikimet dhe në çdo kohë dhe vend.
Në këtë frymë duhet ta fillojmë dhe ta ndjejmë muajin e shenjtë të Ramazanit.
Mund të ndihmojmë shumë. Duhet vetëm kujdes dhe qëllim të mirē.
( Apel i Resiul Ulema H. Hfz. Shaqir ef. Fetait në vigjile të Muajit të Ramazanit të bekuar dedikuar të gjithë qytetarëve)