Shkruan:
Taxhudin Hamidi
Al Gazali është i mendimit se duhet të kontribohen të gjitha llojet e njohjeve.
Al Gazali shumë herët që kishte zbuluar se përvoja dhe gjendja janë më të rëndësishme se definicioni dhe dogma.
Muhamdi (alejhiselam) duke e ruajtur përvojën dhe gjendjen stabile do të thotë në dokumentin e kodekstit të hadisit:
” Kush kontribon në anarhi nuk është antarë i organeve tona islame”.
Pra nga ky dokument profetik fillonë ora dhe tavolina e debatit rreth bazave themelore të institucionit, arbitrit dhe fridom – lirisë.
Kurani dhume qartë dhe bukur e deklaronë në nivel juridik dhe teologjik se ai i cili nuk qeveris me elementet dhe mekanizmat politike dhe juridike që Ai i ka vendosur nuk munden të amnestojnë identitetin e tyre nga idolatria dhe qufri.
Menaxhimi dhe rregulli mbi parimet e qevetisjes të një organizate, reparti apo kompanije nuk mundet të konsiderohet
gjendje primitive e cila hartohet mbi bazat e mosnjohjes dhe paditurisë, gjë e cila na sjellë shkallën e nivelit mbi të cilën mbështetet hartimi i njëanshmërisë dhe kaosit flagrant – hashiqare.
Modeli ideal nuk mundet të arrihet nga mendimet e gabuara apo të pa sakta dhe anti arketipe.
Sipas Platonit, arketipi i të gjitha gjërave reale është ideja e së mirës.
Të gjitha kontributet në aspektin imagjinar (ndjenja dhe shpirti) nuk munden të rezultojnë suksese konkrete.
Sepse nga rruga e gabuar sërisht nga metoda të gabuara.
Mjerisht për përvojën gjendjen siç e përmend al Gazali nëse nuk besonë në konceptin e shtrirë tek të gjithë strukturat e organizatës është më se vështirë të arrihet rruga e pajtimit dhe mbyllja e apetiteve destruktive të gogolit histerik.
Hasan Hanefi thotë ne jemi të përbashkët në nevojat jetike të ekzistencës si:
1. Uji;
2. Zjari dhe
3. Fjala.
Nuk koncept pozitiv dhe veprues pa teori dhe draft të mirkuptimit.
Nga abs tjetër nuk ka teori dhe mendim pa dituri të studjuar në bazë të përvojës, gjendjes dhe mekanizmave pluraliste.
Nuk mundet të zgjidhen problemet apo nuk arrihet ngritja e rendit pozitiv dhe demokratik nëse gjuha mendjelartësisë dhe format e kërkesave megalomane përfitohen nga grupi dhe ideja e pushtetit përtej ligjit dhe veprimeve zbatuese.
Nëse një Biro okulte të mbyllura vetëm për disa individ të konfirmuar si ambasada dhe sofra shtëpiake nuk rregullonë konsultat dhe idetë përparimtare për të ikur nga vështirësitë e kolektivitetit të pafajshëm dhe të dezintegruar nga situata e krijuar në mesin e gjendjes morbide.
Sigurisht unë do të jemë i qartë dhe antidegutant.
Por atëherë kur do të konfirmohet se une mbetet epiqendra përmbrenda konfliktit.
Koka e sigurisë për të vazhduar kontinuiteti i fokusit unë.
Gjithsesi në histori njihet se ai që imagjinon, jo juridikisht por me pasion pediatrik humb konceptin e menaxhimit dhe udhëheqjes qoftë edhe pas një kohe të vënuar.
Historia si një mësim dhe shkolla më e drejtë e çdo njërit tregonë dhe dëshmon se secili që veshet me këmishën dhe petkun e shkronjave të trishtuara anarhistike nuk del fare nga rrethi i tij vicioz.
Nuk lanson borbandimet nga largë por luftonë në oborin e ngusht të tij duke mos u epifanuar dhe zbuluar se totalisht është para kapitulimit dhe dorëzimit total.
Hegeli në gjrmani paraqet shtyllat kryesore të njeriut ekzistues.
Ky njeri me moralin e Kantit në gjermani po ndihmon përkufizimin e Hegian mbi treshtyllat si:
shkenca, religjioni dhe morali.
Me këta tre shtylla arrihet liria që simbolizonë mendjen vepruese.
Hegeli për të vërtetuar këte tezë ai sjellë ilustrimin me tokën e punuar dhe tokën e braktisur.
Nëse njeriu punonë për tre stinat e vitit që të sigurojë ushqimin për familjen e tij gjatë stinës së dimrit.
Dhe nëse pas akumulimit dhe kultivimit të ushqimit nga rendimentet e përfituara ai dështonë dhe nuk përjetonë fitim dhe ushqim nga toka e punuar.
Sepse dikush ia konfiskon apo nuk ia mbronë.
Pra shtylla e besimit, shtylla e sigurimit lejonë që snarhija të dëmtojë rendimentet e fituara gjatë vitit.
Dhe çka ndodhë sipas Hegelit.
Vitin e ardhshëm personi dhe pronari i pa mbrojtur nuk do të mbjellë tokën.
Pra toka nga mungesa e sigurisë dhe elementet e shfaqjes anarhike do të braktiset.
Pra është e pamundur të arrihet një sistem i mrekullueshëm pa vrima koruptive.
Këtë e kanë vërtetuar edhe dijetarët islam edhe ata perendimorë.
Mirpo e rëndësishme është të mos mbillen rrugët që çojnë drejtë ngritjeve të institucioneve demokratike dhe të drejta.
Siç thotë Profeti islam të mos i lejohet lëvizjes të manifestojë anarhi.
Por ti shpallet luftë , kundërshtim dhe asgjësim total.
Përderisa nuk pajtohen të gjithë që të jetojnë në një shtet apo ligj i cili do të garantojë më shumë siguri politike,
mirqenje ekonomike dhe stabilitet dhe liri e cila nuk do të atakojë dhe cënojë nderin dhe dignitetin njerzorë.
Profeti islam pra Muhamedi (alejhiselam) ka
paralajmëruar se do të vijë epoka e formalitetit, e dëshirave personale, epoka ku nuk do të merret paradyshë prona e popullit.
Epoka ku Kurani do të lexohet por jo edhe ne nxjeren e ligjeve dhe modeleve vepruese.
Do të shumohen kompani të ndryshme dhe institucione të cilat do të komentojnë Kuranin në dimenzionin e pasionit pediatrik.
Zoti do të besohet vetëm nga dimenzioni kalendarik dhe jo jetik.
Do të jetohet pa turp ndaj adhurimit monolatrik apo monolatrizam ku gjoja se adhurimi në një perendi duke mos mohuar perenditë e tjerë degjenerues.
Apo henoteizmi i cili lidhet me njohjen e shumë perendive, por zgjedhja për të u fokusuar në një zakonisht konsiderohet perendia e familjes apo perendia e klanit të dikujt.
Nga kjo epokë i dërguari i Perendisë monoteiste islame ka alarmuar njerzimin që të jetë më vigjilent më të drejtë më sy hapur dhe konzistent në ruajtjen e të drejtave të tyre.
Konkretisht të ruhen nga ithtarë dhe protagonist të sprovës as Sejnune.
Juristët e pyetën profetin islam se çka nënkuptonë termi Es Sejnune.
Ai në komentin e këtij kapitulli të neveritshëm shoqërorë paralajmëroi paraqitjen e:
Udhëheqësve të pa drejtë;
Çmime të larta dhe Përhapja e semundjeve epidemike.
Pra profeti islam ka lëshuar vërrejtjen ndaj kësaj epoke të nevetitshme dhe destabilizuese.
Ai nuk ka dashur aspak që umeti i tij të pengohet në zënkat dhe degjenerimet e kësaj epoke e cila sjell anarhi dhe çrregullime të pazakonta.
Kjo epokë zgjidhet nëse ndëgjojmë rekomandimet profetike.
Përcillet nga Ebu Hurejra, se Pejgamberi ka thënë:
” i Madhi Allah urdhëronë:
Unë jam ashtu siç më mendon robi im.
Unë jam bashkë me të kur më kujton!
Nëse ai më kujton në vetmi, edhe unë e kujtojë në vetmi.
Nëse ai më kujton në prani të një grupi njerëzish, edhe unë e kujtojë atë në praninë e një grupi më të mirë .
Nëse ai më afrohet një pëllëmbë, unë i afrohem një arshin – 65 cm.
Nëse ai më afrohet një arshin, Unë i afrohem një dhira- 75 – 90 cm.
Nëse ai vjenë drejtë meje duke ecur, Unë shkoj drejtë tij me vrap ( etejtuhu herveleten)”.
(xhxhxh!)