E quajtur jozyrtarisht “Mrekullia e Tetë e Botës”, autostrada 1,300 km u ndërtua me bashkëpunimin e qeverive të Pakistanit dhe Kinës – fillimisht e quajtur Autostrada e Miqësisë Kinë-Pakistan – dhe mori pothuajse 20 vjet (nga 1959 deri në 1979) dhe 24,000 punëtorë për të përfunduar.
Rruga ishte një nga degët e “Rrugës së lashtë të Mëndafshit” që përshkoi Himalajet, me një histori që daton në shekullin e dytë para Krishtit.
Gjatë ndërtimit të autostradës vdiqën rreth 800 punëtorë pakistanezë dhe 200 kinezë, shumë prej tyre nga rrëshqitjet e dheut dhe rrëzimet.
Rrëshqitjet e dheut, rrëshqitjet e shkëmbinjve, përmbytjet dhe ortekët janë një rrezik i përhershëm që nga koha e ndërtimit të rrugës e deri më sot. Edhe pas përfundimit të saj, autostrada kërkon mirëmbajtje të vazhdueshme dhe vazhdon të funksionojë si një rrugë kryesore tregtare dhe transporti që forcon lidhjet ekonomike, kulturore dhe ushtarake midis dy vendeve, duke kaluar brezin midis pllakave euroaziatike dhe indiane ku Kina, Taxhikistani, Afganistani dhe Pakistani është 250 kilometra nga njëri-tjetri.
Fillimi zyrtar i rrugës madhështore fillon nga Hasan Abdal, rreth 60 km nga Islamabad dhe kalon nëpër disa nga peizazhet dhe pikat turistike më mahnitëse si mali i nëntë më i lartë në Tokë, Nanga Parbat, Lugina Hunza, Liqeni Atabad etj. Në luginën e Hunzës dhe për 194 kilometra rruga është e rrethuar nga malet Karakoram që i japin edhe emrin autostradës.
Historia e liqenit Athabat fillon me një rrëshqitje të madhe dheu që rrafshoi shumë fshatra me dhjetëra shtëpi dhe njerëz të vdekur, duke mbyllur shtratin e lumit Hunza dhe duke krijuar gradualisht liqenin aktual që mori emrin e fshatit Athabat.
Rajoni i Hunzës dhe rrethet e Gilgit-Baltistanit deri në shekullin e 20-të ishin në pjesën më të madhe të shkëputur nga bota. Rajoni i largët, shtëpia kryesisht e Buruso dhe Waki, ka gjuhët, muzikën dhe kulturën e vet, ndryshe nga çdo gjë në Pakistan – apo kudo tjetër në botë. Në fakt, shumë vendas shpesh deklarojnë se paraardhësit e tyre kanë ardhur nga Maqedonia, duke iu referuar Aleksandrit të Madh, dhe këmbëngulin se dialekti Burusaski i folur nga fiset në luginë rrjedh nga gjuha maqedonase.
Lartësia mbresëlënëse e rrugës, si dhe kushtet e vështira në të cilat u ndërtua, i dhanë pseudonimin “Mrekullia e 8-të e Botës”. Është një destinacion i përhershëm për udhëtarët aventurë ose ekspeditat malore dhe çiklizmit që kërkojnë qasje në tre nga vargmalet malore më të rëndësishme në botë: Karakoram, Himalajet dhe Hindu Kush.
Pavarësisht reputacionit të saj si një rrugë e rrezikshme, autostrada është përgjithësisht e sigurt. Qeveria pakistaneze ka bërë shumë përpjekje për të përmirësuar sigurinë e saj vitet e fundit dhe numri i aksidenteve është ulur ndjeshëm.
Koha ideale për të udhëtuar është midis qershorit dhe shtatorit. Autostrada është e hapur gjatë gjithë vitit, përveç kalimit të Kunjerabit, e cila është e hapur vetëm nga 1 maji deri më 31 dhjetor.